کائوچو یا الاستومر به ماده ای گفته می شود که خاصیت لاستیکی داشته و در مقابل نیروی کشش، ازدیاد طولی و عرضی دارد و کش می آید و پس از قطع نیرو به حالت اولیه خود باز می گردد. این ماده بر خلاف تصور عمومی؛ شیمیائی نبوده و منشا طبیعی دارد. کائوچو به اشک درخت گفته می شد چرا که شیره درختان صمغی همچون فونته نیا و هووآ به صورت رنگ شیری از تنه درخت بیرون زده و می چکید. در حال حاضر لاستیک به عنوان یک ماده مهم اقتصادی و راهبردی محسوب شده و لاستیک سازی به یک صنعت تبدیل شده است. کائوچوی خام، ماده ای سست و چسبناک است و خاصیت کشسانی زیادی ندارد . بعد از عمل ولکانیزه ، مواد پرکننده همچون دوده کربن به کائوچو افزوده می شود تا کشسانی و قدرت آن بیشتر شود. پس از طی این مراحل، کائوچوی خام به ماده ای با خاصیت کشسانی زیاد تبدیل می شود. کاربرد: از این پلیمر در مواقعی که مقاومت در برابر رشد برشی و سایش باشد استفاده می کنیم. این کائوچو چقرمه است و عمر فرسایشی طولانی دارد و می توان در درجه حرارت پائین تا حد برودت 45- درجه سانتی گراد به کار برد. و محدوده دمای کاربردی آن 60- تا 80 درجه سانتی گراد است. تایر اتومبیل، مصنوعات مکانیکی، ضربه گیرها و چسب و ... مزایا: ارزان بودن، انعطاف پذیری دردمای پایین، مقاومت به ضربه، مقاومت در برابر شدت برشی بالا، جهندگی بالا، مقاومت در برابر روغن و بنزین. معایب: ضعیف در برابر گازها، مقاومت دربرابر نور و ازون، مقاومت کم در برابر شعله و اشتعال ASTM D-1481,ISO 1629 مرجع استاندارد:
مسیریابی با گوگل
مسیریابی با بلد